Dag 2019!

Oudejaar. 19u. Ik lig in bed. Met een kleine hongerige koala aan de borst. Of ik nog naar beneden geraak voor het dessert hangt van haar af. Het kan me wat.

Ik had een prachtige dag. Het gemoederte met 2 kleuters en de baby naar het museum. Het (zeer variabel) kleutertempo gewoon volgen, tot het genoeg geweest is. 

Naar huis. Ananas snijden. Verrrry entertaining, aldus het kleuterpubliek. Pannenkoekjes bakken op het gourmetstel. Ananas bakken. Smullen. 

De kleine charels spelen voor het eerst alleen boven op de kamer. Er vallen geen gewonden. 

Kleine, lieve, persoonlijke, duurzame en tweedehandse pakjes. En dat hoeft niet eens. Maar als er zijn, dan zijn dat toch de beste! 

Eten terwijl de kinderen spelen en af en toe een kroketje of stukje paprika in hun mond komen steken. De baby slaapt zowaar. Dus: Iedereen. Kan. Met. Twee. Handen. Eten. 🙌

Ik ben dankbaar voor een mooi jaar. Een superfijne schoolstart voor de kersverse kleutermans. Een laatste eindeloze vakantie met ons drietjes. Zoveel mooie mensen om ons heen. De vlotte start van ons prachtige meisje. Alle hulp en steun die eender welk gezin zich kan wensen. Onze 2 meterkes die uit pure dankbaarheid elk voor hun metekind speciaal een speelkameraadje op maat produceerden. Alle babies op komst bij lieve vriendinnen. Onze kleine grote broer die al 2 maanden ondersteboven is van zijn zussie. De allerbeste man om al die avonturen mee te delen... 

En zo kan ik nog wel even blijven gaan. 

Ik heb die laatste 5 uur niet nodig, want zeg nu zelf, veel beter kan het niet meer worden.

Dat dessert is volgend jaar ook nog wel goed.